افطار روح

من روزه دارم و روزه ام به جفاست

گویی تمام روز دلم رو به فناست

عاشق کشی و این همه لذت محال بود

آنچه به من رسیده و خواهد رسید جور و بلاست

افطار روح مرا جز ظهور راهی نیست

که هر چه فطر میمن ، ظهور هم زیباست

صبحگاهی که به یادت تأملی کردم

تأملی که گره گشای مشکل هاست

دروغ و بخل و حسد ، دور باشد و نابود

که روزه دنیا ، همینش اولاست